E dini përse i dua orët e vona? Vetëm e vetëm, se njeriun pos heshtjes, e cila edhe ashtu është shoqëruese e përhershme, janë mendimet, ato që stë lejnë të qetë... te shtyjnë në një hapësirë, aty ku shpesh është ajri aq i rrallë e i veshtire për ta thithur, po aq sa pesha e fjalëve... qeshesh dhe përsëri thua më mirë është t´i ikësh shkronjave, fjalëve, rreshtave...s´ia vlen të harxhosh energjinë, për përralla, të fusin në botën, që se do fare, të bësh analiza, te flasësh me veten, të bashkëbisedosh (mos mendoni se jam vetëçmendur brendinë e asaj të padukshmes e cila eksploron, luan lojën, e renditjes së rasteve, shkronjave, shifrave, rrugëve, hapave, mundësitë, çastet, si? , pse?, sikur?, ndoshta!...Qeshesh, se te duket vetja si në "Black Navigation ". Vizaton Piktura në horizonte ... e mendimet rrjedhin, thënie, fjale rresht pas rreshti, varg pas vargu duke ndërtuar një konop rreth vetes, jetës, dhe tërë asaj që e rrethon!
Të respektosh do të thotë të dish të flasësh
dhe të dëgjosh. Të përdorësh një fjalor
të matur dhe jo fyes. Gandi thotë: “-Bëhu ndryshimi që dëshiron të shohësh në
botë. Bëhu miku që dëshiron të kesh”. Shpeshherë, ndodhë, që në shoqëritë tona,
respekti të mos zeje vendin e merituar, sikur ka vdekur...sikur vetëm duam te
marrim, por nuk duam edhe të japim.
Miqësia e vërtetë, ajo që zgjate, nis kur ti
mund t’i thuash tjetrit “ti nuk je si unë, bën mirë që je kështu siç je, sepse
më pëlqen shumë që je ndryshe nga unë”.
Comments