Qeveria e Albin Kurtit, sot ballafaqohet me pasojat e politikanëve dështakë e servilë, që u ndodhën në krye të vendit gjatë bisedimeve të Vienës, nga të cilat rezultoi pavarësia e kushtëzuar e Kosovës më 17 shkurt 2008.
Grupi i Unitetit
të Kosovës, që u themelua për bisedimet e Vienës me Serbinë për statusin e
Kosovës, ishte konglomerat i grupacioneve politike dhe individëve, me pikëpamje
heterogjene ideopolitike, të gatshëm për kompromise e koncesione përballë
trysnive të faktorëve të ndryshëm në proces të bisedimeve, pa treguar ndonjë
rezistencë minimale, ku cenoheshin atributet e shtetësisë së ardhshme të
Kosovës.
Liderët politik
të Kosovës, të dehur nga ambiciet meskine për
grabitje pushtetore, nuk denjuan asnjëherë të kontestojnë asnjë pikë të
planit të Ahtisarit, duke e pranuar të gatshëm, edhe pse shumëçka kishte vend
për të ngritë konteste.
Me shpalljen e
pavarësisë më 17 shkurt 2008, lidershipi i spektrit politik kosovar, nga
antagonizmi i ashpër ndërpartiakë i trashëguar nga e kaluara, u shndërrua në
konkurrencë joprincipiele për pushtet,
Nga shpallja e
pavarësisë, pasoi themelimi i institucioneve shtetërore, miratimi i kushtetutës
dhe minimizimi i rolit të UNMIK-ut,. Më pastaj konkurrenca për përvetësim sa më
shumë të pushtetit politik, juridik e financiar që zë fill nga çlirimi i
vendit, nga BE dhe ShBA, u inicua dialogu teknik mes Kosovës e Serbisë, i cili
shpejt rrëshqiti në atë politik.
Gjatë dialogut në
Bruksel, shtetndërtimi i Kosovës pësoi goditje të njëpasnjëshme. Fusnota, ligji
për enklavat serbe dhe asociacioni i komunave me shumicë serbe, krijoi probleme
që e pengonte shtetndërtimin e Kosovës.
Parlamenti i
Kosovës së pavarur, miratoi një mori ligjesh që parapërgatitën
defunksionalizimin e shtetit të sapolindur. Ligji mbi eksterritorialitetin e
kishave serbe dhe marrëveshja e Brukselit për themelimin e Asociacionit të
komunave me shumicë serbe i solli Kosovës dëmin më të madh. Gjykatat e ngritura
luajtën rol të dukshëm negativ si instrument i kompromiseve politike. Një nga
rastet eklatante është, vendimi i Gjykatës Kushtetuese, e cila e shpalli të
ligjshëm vendimin e dhunshëm të Serbisë të vitit 1997, për faljen e 24
hektarëve tokë në pronësi shtetërore manastirit të Deçanit.
Përgjegjëse e
këtyre veprimeve rrënuese për shtetin e Kosovës, janë Lidershipi i PDK-së,
LDK-së dhe partitë e vogla pjesëmarrëse në pushtet. Sa dhe si Qeveria e Albin
Kurtit, do të arrijë të shpëtojë diçka në këto çështje të rënda në drejtim të
funksionalizimit normal të shtetit,
mbetet për t'u parë në perspektivë.
Comments