Historia e 23 vjeçare e ndarjes së Mitrovicës, ngërthen në vete barrën më të rëndë drejt ndërtimit të shtetit të Kosovës. Më 17 shkurt 2008, Kuvendi i Kosovës, sponsorizuar nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe aleatëve perëndimorë, shpalli pavarësinë, e njohur nga fuqitë perëndimore dhe numër i madh shtetesh të botës në kufijtë e saj ekzistues.
Me planin e
Ahtisarit, Kosovës iu imponuan kompromise me pasoja afatgjata në rrugën e
vështirë të shtetndërtimit, sovranitetit dhe integritetit territorial të
vendit.
Njohja e Kosovës
nga Bashkësia Ndërkombëtare si shtet multietnik, me të drejta të privilegjuara
për pakicën serbe, krijoi hapësirë manovruese për serbët që mos ta njohin shtetin
e porsalindur të Kosovës dhe potencialisht Serbia të ushtrojë ndikimin e saj ekspansionist
ndaj vendit tonë, i çliruar me luftën e përgjakshme gjenocidale të shkaktuara
nga Serbia shoviniste.
Pas shpalljes së
pavarësisë, Kosova, me ndërmjetësimin e Bashkimit Evropian më 2011, në Bruksel,
filloi negociatat me Serbinë për zgjidhjen finale të marrëdhënieve mes dy
shteteve.
Dialogu
Kosovë-Serbi në Bruksel, i nisur si dialog teknik e që rrëshqiti në dialog
politik, që do të thotë grupi negociator i Kosovës me lehtësi marramendëse të
pajustifikueshme u zhytë në kompromise përballë Serbisë, me dëme të
pariparueshme për shtetin e Kosovës.
Kompromiset e
palës kosovare, u kapitalizuan me marrëveshjet e vitit 2013 dhe 2015 në
Bruksel, ku shumica prej 33 marrëveshjeve të nënshkruara cenuan rëndë
pavarësinë shtetërore të Kosovës, duke pranuar kërkesën djallëzore serbe për
themelimin e bashkësisë së komunave me shumicë serbe me elemente ekzekutive, si
hap drejt autonomisë, apo më mirë me thënë bosnjëzimin e Kosovës, si
gangrenë kanceroze frenuese të
shtetndërtimit të vendit.
Gabim fatal i
negociatorëve të Kosovës në Bruksel ishte, pranimi i kërkesës serbe në
përfshirjen e strukturave kriminale çetnike në listën serbe, të pretenduar si
organizatë politike përfaqësuese e serbëve të Kosovës, e cila u faktorizua me
të gjitha atributet e përfaqësimit nacional serb, e dirigjuar nga Serbia.
Ngjarjet rrodhën
ashtu si rrodhën dhe, tani në situatën aktuale të krijuar, po dalin sheshit
arsyet e kompromiseve nënshtruese të elitës udhëheqëse kosovare.
Përfoljet në
vazhdimësi se, liderët politikë kosovarë mund të jenë cak i shantazheve dhe
obstruksioneve të shovinistëve serbë, është rasti më i fundit i debatit të ish
kryetarit të Mitrovicës së jugut Agim Bahtiri me gazetarin, analist destruktiv
Halil Matoshin në TV kanal 10, ku z. Bahtiri deklaroi që, më 2017, Ramush
Haradinaj si lider i PAN-it, i kishte kërkuar natën një takim pa i treguar se
ku, por që, u dërgua në shtëpinë e Milan Radojçiqit, ku ndodhej Ramush
Haradinaj, Goran Rakiq etj.
Vetë fakti, i
shkuarjes natën i Ramush Haradinajt në shtëpinë e Radojçiq në prezencën e
kryetarit të listës çetnike Goran Rakiq dhe arritja e koalicionit PAN me listën
serbe për formimin e Qeverisë, forcon dyshimin e bazuar që, politikanët
kosovarë, të shantazhuar, në mënyrë nënshtruese në vazhdimësi kanë pranuar
konditat e imponuara të palës serbe që ta mbajnë peng funksionalizimin
shtetëror të Kosovës deri në realizimin e synimeve ekspansioniste të Serbisë
ndaj vendit tonë.
Nga këto gabime
të politikanëve përgjegjës të Kosovës në
të kaluarën dhe me intrigat e Serbisë, presioni i faktorit ndërkombëtar mbi
Qeverinë aktuale të Kosovës, krijon vështirësi shtesë për një arritje të
marrëveshjes finale të drejtë mes Kosovës e Serbisë.
(S. S.)
Comments