Ngritja dhe rënia e pushtetit të LVV-së në mërgatë: Nga shpresa e madhe te diletantizmi organizativ
Nga euforia e fitores te realiteti i përçarjeve
Fitorja historike e Lëvizjes Vetëvendosje (LVV) në vitin 2021 u përjetua si një moment i kthesës për Kosovën. Pas dekadash zhgënjimesh me qeveri të korruptuara, qytetarët dhe mërgata shqiptare besuan se Albin Kurti dhe lëvizja e tij do të sillnin drejtësi, barazi dhe zhvillim.
Shpresa ishte e madhe, sidomos në diasporë, ku shqiptarët e mërguar u angazhuan me përkushtim për ta parë LVV-në si një alternativë të re, të ndershme e moderne.
Por katër vjet më vonë, kjo shpresë është zbehur ndjeshëm. Qeverisja e LVV-së dhe, mbi të gjitha, mënyra e organizimit të saj në diasporë, kanë treguar mangësi të mëdha që po e dëmtojnë rëndë imazhin e lëvizjes.
Dobësia që nisi nga brenda
Në vend që të ndërtonte struktura të hapura dhe gjithëpërfshirëse, LVV në mërgatë – veçanërisht në Gjermani – u kthye në një grup të mbyllur individësh që veprojnë me frymë klanore.
Zgjedhjet për qendrën e LVV-së në Gjermani u shoqëruan me parregullsi dhe mungesë transparence. Kryetari aktual, sipas shumë anëtarëve, u zgjodh në kundërshtim me statutin dhe pa njohje të bazës.
Vendimi i tij i parë – shuarja e pikës së LVV-së në Berlin – u pa si akt hakmarrjeje ndaj atyre që kishin kundërshtuar mënyrën e zgjedhjes së tij. Ky veprim, në vend të bashkimit, solli përçarje, bojkot dhe pasivitet.
Injorimi i bazës: rasti i Moers-it
Një ndër shembujt më të qartë të keqmenaxhimit është rasti i pikës së LVV-së në Moers, ku ishin të regjistruar mbi 60 anëtarë aktivë.
Kjo pikë, pavarësisht angazhimit të saj, u injorua plotësisht nga qendra në Gjermani dhe nga vetë kryesia e LVV-së në Prishtinë, edhe pse ishte njoftuar zyrtarisht për ekzistencën dhe aktivitetin e saj.
Ky injorim i hapur ndaj bazës krijoi pakënaqësi të thellë te aktivistët e vjetër dhe i largoi shumë prej tyre nga çdo formë angazhimi.
Rezultati i zgjedhjeve: një sinjal alarmi
Rezultatet e zgjedhjeve të 9 shkurtit 2025 e konfirmuan këtë gjendje. LVV ra nga 50,28% në vetëm 42,30% të votave – një humbje e ndjeshme për një subjekt që kishte ndërtuar identitetin mbi ndryshimin dhe përfshirjen.
Në vend që të kishte reflektim e vetëkritikë, drejtuesit e partisë zgjodhën heshtjen. Sikur çdo gjë ishte në rregull. Por baza, veçanërisht ajo në mërgatë, mendon ndryshe: rezultatet janë pasojë e drejtpërdrejtë e diletantizmit organizativ dhe përjashtimit të zërave kritikë.
Nga idealizmi në inercinë politike
LVV dikur u shihte si simbol i ndershmërisë dhe qytetarisë aktive. Sot, shumë aktivistë e përshkruajnë si një strukturë të mbyllur, ku përparësi kanë lojalitetet personale e jo aftësia, idetë apo përkushtimi.
Në vend të frymës kolektive që dikur e dallonte, po dominon arroganca dhe përjashtimi.
Kjo ka bërë që mërgata – dikur shtylla më e fortë e LVV-së – të ndjehet e anashkaluar dhe e pavlerësuar.
Jehona e një zhgënjimi
Në diasporë, sidomos në Gjermani, tani ndjehet një ndjenjë zhgënjimi të thellë. Aktivistët që dikur sakrifikonin kohë dhe mjete për të përhapur idetë e Vetëvendosjes, sot ndihen të përjashtuar nga vetë ajo lëvizje që dikur quhej “e tyre”.
Në shumë qytete, degët janë pasivizuar, takimet janë rralluar, ndërsa bashkëpunimi mes qendrës dhe bazës është zbehur pothuajse krejtësisht.
Në këtë mënyrë, LVV po humb një aset të çmuar politik dhe moral – mërgatën shqiptare.
Koha për reflektim të sinqertë
LVV duhet të rikthehet te parimet që e bënë të besueshme: transparenca, meritokracia dhe përfshirja.
Mërgata nuk është vetëm “shtesë votash”, por një faktor i rëndësishëm politik, ekonomik dhe kulturor për Kosovën.
Nëse LVV dëshiron të rikthejë besimin e saj në mërgatë, duhet të ristrukturojë mënyrën e funksionimit dhe të hapet ndaj kritikës së brendshme.
Përndryshe, rruga nga ngritja drejt rënies do të vazhdojë – dhe atëherë humbja nuk do të jetë vetëm politike, por edhe morale.
Comments